ಸ್ಟಾಲಿನ್-ನಾಯ್ಡು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ 'ಹೆಚ್ಚು ಮಕ್ಕಳ' ಸೂತ್ರ; ಕ್ಷೇತ್ರ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ರಾಜಕೀಯ ಆಶಯಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ

ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎನ್ ಚಂದ್ರಬಾಬು ನಾಯ್ಡು ಅವರು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅಮರಾವತಿಯಲ್ಲಿ ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶದ ರಾಜಧಾನಿ ನಿರ್ಮಾಣ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಪುನರಾರಂಭಿಸಿದ ನಂತರ, ತಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರವು ಎರಡಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮಕ್ಕಳಿರುವವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡುವ ಶಾಸನವನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರು.

ಎರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ಅಕ್ಟೋಬರ್ 21 ರಂದು, ತಮಿಳುನಾಡು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎಂಕೆ ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅವರು ರಾಜ್ಯದ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ದತ್ತಿ ಇಲಾಖೆಯು ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದ ಸಾಮೂಹಿಕ ವಿವಾಹ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯಾದ 31 ಜೋಡಿಗಳನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುವಾಗ ಈ ಎರಡು ಮಕ್ಕಳ ಮಿತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದರು. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದ ಅವರು ನವವಿವಾಹಿತರು '16 ರೂಪದ ಸಂಪತ್ತಿನ' ಬದಲಿಗೆ 16 ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಅದು ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ತವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅವರ ಸಲಹೆಯು ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಲಘುವಾದ ತಮಾಷೆಯಾಗಿ ಕಂಡುಬಂದರೂ, ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನು ಈ ಸಲಹೆಯನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ, ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ನಿಗದಿಪಡಿಸಿದ ಗುರಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ದಕ್ಷಿಣದ ರಾಜ್ಯಗಳ ಜನರು 'ಶಿಕ್ಷೆ' ಎದುರಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ ಎಂದು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ – ಇದು ಒಟ್ಟು ಫಲವತ್ತತೆ ಪ್ರಮಾಣ (Total Fertility Rate TFR) ಕಡಿತಗೊಳಿಸುವ ಆಶಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಗಸ್ಟ್‌ನಲ್ಲಿ, ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ಕೇವಲ ಎರಡು ತಿಂಗಳ ನಂತರ, ಅವರ ಸರ್ಕಾರವು ಎರಡಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಥೆ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸುವುದನ್ನು ತಡೆಯುವ ನಿಯಮವನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟಿತು.

2010 ರ ವೇಳೆಗೆ TFR ಅನ್ನು ಬದಲಿ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತಗ್ಗಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವ ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವು ದಶಕಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ ಅಭಿಯಾನವನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ನಾಯ್ಡು ಇನ್ನೂ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ, ಆಗ ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಯಾವುದೇ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡಲಿಲ್ಲ.

ತಮಿಳು ನಾಡಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳಿವು: “ಹಿರಿಯರು ‘ನಿಮಗೆ 16 ವರ್ಷಗಳು ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿಯಿಂದ ಬದುಕಲಿ’ ಎಂದು ಹಾರೈಸಿದಾಗ, ಅದು 16 ಮಕ್ಕಳಲ್ಲ, ಆದರೆ 16 ರೂಪದ ಸಂಪತ್ತು ಎಂದು ಅರ್ಥ ... ಈಗ ಯಾರೂ ನಿಮಗೆ 16 ರೂಪದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಹೊಂದಲು ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವರು ನಿಮಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿ ಬದುಕಲು ಮಾತ್ರ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸತ್ತಿನ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಬಹುದೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ , ನಾವು 16 ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕೇ ಎಂದು ನೀವು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉದ್ಭವಿಸಬಹುದು.

ದಕ್ಷಿಣ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ಡಿಲಿಮಿಟೇಶನ್ 'ಬೆದರಿಕೆ'

ಸ್ಟಾಲಿನ್ ನಿಸ್ಸಂದಿಗ್ಧವಾಗಿ 2026 ರ ನಂತರದ ಸಂಸತ್ತಿನ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ವಿಧಾನಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಸನ್ನಿಹಿತವಾದ ಕ್ಷೇತ್ರ ವಿಂಗಡಣೆಯನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ. ರಾಷ್ಟ್ರದ ಚುನಾವಣಾ ಸಮೀಕರಣದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಈ ನಿರ್ಣಾಯಕ ನಿರ್ಧಾರವು ಐದು ದಕ್ಷಿಣ ರಾಜ್ಯಗಳ ನೆತ್ತಿಯ ತೂಗು ಕತ್ತಿಯಂತೆ ತುಯ್ದಾಡುತ್ತಿದೆ.

ಈ ರಾಜ್ಯಗಳು TFR ಗುರಿಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿವೆ, ಆದರೆ ವಿರೋಧಾಭಾಸವೆಂದರೆ, ಕೇಂದ್ರದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಲೋಕಸಭಾ ಮತ್ತು ವಿಧಾನ ಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರ ವಿಂಗಡಣೆಯ ಮೇಲೆ ಈ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ರೀತಿಯೇ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಈ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ TFR ಸಾಧನೆಯ ಕಾರಣ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳ ಲೋಕಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದು ಖಚಿತ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅವರ ಕರೆ ರಾಜಕೀಯ ವರ್ಗದ ಗಮನವನ್ನು ಸೆಳೆಯುವುದು, ಆದರೆ ಇದರಿಂದಾಗುವ ಋಣಾತ್ಮಕ ಅಥವಾ ಗುಣಾತ್ಮಕ ಫಲಿತಾಂಶದ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ಇನ್ನೂ ಅರಂಭವಾದಂತಿಲ್ಲ

ನಾಯ್ಡು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಹೆಜ್ಜೆ 

ಆದರೆ, ಎರಡಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಧೆಯಿಂದ ಹೊರಗಿಡುವ ಹಳೆಯ ನಿಯಮವನ್ನು ಕೈ ಬಿಡುವುದು ಮತ್ತು ಹಿಂದಿನ ನಿಯಮಾವಳಿಯನ್ನು ವ್ಯತಿರಿಕ್ತಗೊಳಿಸುವ ಹೊಸ ನಿಯಮವನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುವ ಯೋಜನೆ - ನಾಯ್ಡು ಅವರು ಈ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡದೆ ಮತ್ತು ಅವರ ತಮ್ಮ ನಿಲುವನ್ನು ಘೋಷಣೆ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಸೂಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಬಹುಶಃ, ತೆಲುಗು ದೇಶಂ ಪಕ್ಷವು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಒಕ್ಕೂಟದ ಸದಸ್ಯ ಪಕ್ಷವಾಗಿದ್ದು , ಒಕ್ಕೂಟದೊಳಗೆ ಬಿಜೆಪಿಯ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಮಿತ್ರ ಪಕ್ಷವಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ನಾಯ್ಡು ಅವರು ಸಂಘರ್ಷದ ಸಂಭಾವ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಎದ್ದು ಕಾಣುವಂತೆ ಮಾಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ.

2001-02 ರಲ್ಲಿ, ತೊಂಬತ್ತನೇ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಸೂದೆ - ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಫೆಬ್ರುವರಿ 2002 ರಲ್ಲಿ ಎಂಭತ್ನಾಲ್ಕನೇ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಕಾಯಿದೆಯಾಗಿ ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಾಗ, ರಾಷ್ಟ್ರದ ಶಾಸಕರು ಸುದೀರ್ಘ ಚರ್ಚೆಗಳ ನಂತರ ಲೋಕಸಭೆ ಸ್ಥಾನಗಳ ಅಂತರ-ರಾಜ್ಯ ಹಂಚಿಕೆಗಳು ಯಾವ-ಯಾವ ರಾಜ್ಯಗಳೆಂದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. 1971 ರ ಜನಗಣತಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಎಷ್ಟು ಲೋಕಸಭೆಯ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆಗ ಮಾಡಿದ ಕ್ಷೇತ್ರ ವಿಂಗಡಣೆಯು ಕನಿಷ್ಠ 2026 ರವರೆಗೆ ಇರುವಂತಿದೆ.

ನಾಲ್ಕನೇ ಡಿಲಿಮಿಟೇಶನ್ ಆಯೋಗ

ಎಂಭತ್ತೇಳನೇ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಕಾಯಿದೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ, 2001 ರ ಜನಗಣತಿಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರಾಜ್ಯಗಳೊಳಗಿನ ಲೋಕಸಭೆ ಮತ್ತು ವಿಧಾನಸಭಾ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಮರುವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಬಹುದು ಅಥವಾ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಈ ಒಪ್ಪಂದವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ.

ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳು ಹೊಂದಿರುವ ಕೆಳಮನೆ ಸ್ಥಾನಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗಳ ನಡುವಿನ ಅನುಪಾತದ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು 25 ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಬದಲಾಯಿಸುವ ಈ ನಿರ್ಧಾರವು, 1976 ರ ನಲವತ್ತೆರಡನೇ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಕಾಯಿದೆ, 1976 ರ ತುರ್ತುಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಂಸತ್ತು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಸುಮಾರು ಕಾಲು ಶತಮಾನದ ಮೊದಲು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿತು.

ನಾಲ್ಕನೇ ಡಿಲಿಮಿಟೇಶನ್ ಆಯೋಗದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನ ನಿವೃತ್ತ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರಾದ- ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಕುಲದೀಪ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು 2002ರಲ್ಲಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. ಅ ಆಯೋಗ 2007ರಲ್ಲಿ ತನ್ನ ವರದಿಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿತು.

2001 ರಲ್ಲಿ, ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳಿಂದ ಲೋಕಸಭಾ ಸ್ಥಾನಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಅದರ ಇದ್ದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಇಡುವ ನಿರ್ಧಾರವು ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ದಕ್ಷಿಣದ ರಾಜ್ಯಗಳ ಜನರನ್ನು ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರವಾಗಿತ್ತು.

ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಏರಿಕೆಯು ತಿರುಚಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ

1971 ರ ಜನಗಣತಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಕೊನೆಯ ಕ್ಷೇತ್ರ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು(1973-76) ನಡೆಸಲಾಯಿತು ಎಂಬ ಅಂಶದಿಂದ ಈಗಿನ ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆ ಉದ್ಭವವಾಗಿದೆ. ನಲವತ್ತೆರಡನೇ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಕಾಯಿದೆ, 1976 ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ಜನಸಂಖ್ಯೆ ನಿಯಂತ್ರಣ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಸಂಸತ್ತು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಿತು, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ರಾಜ್ಯಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಅಂದಿನಿಂದ, ಕಳೆದ ಐದು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಏರಿಕೆಯು ಕೆಲವರ ಅಗತ್ಯಕ್ಕ್ಕಾಗಿ ತಿರುಚಲಾಗಿದೆ. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ, ಬಿಹಾರ, ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ರಾಜಸ್ಥಾನದಂತಹ ರಾಜ್ಯಗಳ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ, ಕರ್ನಾಟಕ, ಕೇರಳ, ತಮಿಳುನಾಡು ಮತ್ತು ತೆಲಂಗಾಣ. ರಾಜ್ಯಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ

ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, 2026 ರಲ್ಲಿ ಯೋಜಿತ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ (ಅಂದರೆ ಹೆಚ್ಚು ವಿಳಂಬವಾದ 2021 ರ ಜನಗಣತಿಯಿಂದ ಭಾಗಶಃ ದತ್ತಾಂಶ ಲಭ್ಯವಿರಬಹುದು), ಲೋಕಸಭೆಯ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳು, ಒಟ್ಟು 543 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಗಿತಗೊಂಡಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿದೆ. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ - 91, ಬಿಹಾರ - 50, ಮಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶ - 33, ಮತ್ತು ರಾಜಸ್ಥಾನ - 31.

ದಕ್ಷಿಣ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ಹಿನ್ನಡೆ

ಇದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಐದು ದಕ್ಷಿಣ ರಾಜ್ಯಗಳ ಸ್ಥಾನಗಳು ಇಳಿಮುಖವಾಗಬಹುದು: ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶ + ತೆಲಂಗಾಣ - 34, ತಮಿಳುನಾಡು - 31, ಕೇರಳ - 12, ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕ - 26. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಈ ರಾಜ್ಯಗಳ LS ಸ್ಥಾನಗಳ ಒಟ್ಟು ಸಂಖ್ಯೆ 129 ರಿಂದ 103 ಕ್ಕೆ ಕುಸಿಯುತ್ತದೆ, ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಸಂಸತ್ತಿನ ಇಂದಿನ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮತ್ತು ಗಮನಾರ್ಹ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ, ನಾಯ್ಡು ಅವರು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳದ ಹಾಗೂ ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅವರ ಆತಂಕವು ಅರ್ಥವಾಗುವಂತಹದ್ದಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಕುರಿತು ತುರ್ತು ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

ಕ್ಷೇತ್ರ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆ ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳ ಒಟ್ಟು ಸ್ಥಾನಗಳ ಪ್ರಮಾಣ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ವೈವಿಧ್ಯತೆಯ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ 'ಒಬ್ಬ ನಾಗರಿಕ-ಒಂದು-ಮತ-ಒಂದು-ಮೌಲ್ಯ' ಎಂಬ ನಮ್ಮ ಗುರುತುಗಳು, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮೂಹಿಕ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ತತ್ವದಿಂದ ಈ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಸರಳವಾಗಿ ರೂಪಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. 1951, 1961 ಮತ್ತು 1971 ರ ಜನಗಣತಿಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಲೋಕಸಭೆಯ ಬಲವನ್ನು 494, 522 ಮತ್ತು 543 ಕ್ಕೆ ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಂವಿಧಾನ ಸಭೆಯ ಸದಸ್ಯರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಲೇಖನದ ಹಿಂದಿನ ಕಾರಣವನ್ನು ಊಹಿಸಬಹುದು. 81 (2a) ಹೆಚ್ಚು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಆದರೆ ಭಾರತವು ಹೆಚ್ಚು ವೈವಿಧ್ಯ ಅಸ್ತಿತ್ವ -ಆಧಾರಿತ ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟ ನಂತರ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಉಪ-ಗುರುತಿಸುವಿಕೆಗಳಾಗಿ ವಿಭಜಿತವಾದ ನಂತರ, ಸಂಸದೀಯ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯವು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಇರುವಂತೆಯೇ ಇರುವುದನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇದು ಸೂಕ್ತ ಸಮಯವಾಗಿದೆ.

ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಿದ ಲೇಖನದ ತತ್ವ, “ಪ್ರತಿ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಜನ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಸದನದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ತವಾದ ಚರ್ಚೆಯ ಅಗತ್ಯವಿದೆ., ಆ ಸಂಖ್ಯೆ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ನಡುವಿನ ಅನುಪಾತವು, ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕವಾಗಿ, ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೂ ಒಂದೇ…” ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಬೇಕೋ? ಅಥವಾ ಇನ್ನೊಂದು 'ಸ್ಥಗಿತತೆʼಯನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸಬೇಕೋ? ಎನ್ನುವುದು ಇಲ್ಲಿನ ಮುಖ್ಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು, ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಎಷ್ಟು ಸಮಯದವರೆಗೆ ಇದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದು ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ.

ಉತ್ತರದ ರಾಜ್ಯಗಳೂ ಆತಂಕದಲ್ಲಿವೆ

ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅವರ ಆತಂಕಗಳು ಮತ್ತು ಚಿಂತೆಗಳನ್ನು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಿಂದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಉತ್ತರದಿಂದಲೂ ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳ ನಾಯಕರು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ - ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪಂಜಾಬ್, ಉತ್ತರಾಖಂಡ ಮತ್ತು ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ಜನಸಂಖ್ಯೆ-ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಅನುಪಾತವನ್ನು ಮಾರ್ಪಡಿಸದೆ ಅನ್ವಯಿಸಿದರೆ ಅವರ ಲೋಕಸಭಾ ಸ್ಥಾನಗಳು ಸಹ ಕುಸಿಯಲಿವೆ.

ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ, ತನ್ನ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಹಕ್ಕುದಾರ ರಾಜ್ಯದ ಸ್ಥಾನದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಸರ್ಕಾರವು ಈ ಕಗ್ಗಂಟಾಗಿಸುವ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಣಕಿವುಡತನವನ್ನು ಏಕೆ ಅನುಸರಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡುತ್ತದೆ. 2026 ರದ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆಗೆ ಇನ್ನು ಕೇವಲ 14 ತಿಂಗಳುಗಳಷ್ಟಿದೆ ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರವು ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವುದು ವಿವೇಕಯುತ.

ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಸಂಸತ್ತಿನ ಕಟ್ಟಡದ ನಿರ್ಮಾಣ ಮತ್ತು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದ ವೇಗ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ತರುವಲ್ಲಿ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಯತ್ನ ದಕ್ಷಿಣದ ರಾಜ್ಯಗಳ ರಾಜಕೀಯ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸುವ ಕಡೆಗೆ ವಾಲುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಹೊಸ ಕಟ್ಟಡವು 888 ಲೋಕಸಭಾ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ಸ್ಥಳಾವಕಾಶವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ - ಈ ವಿವಾದಾತ್ಮಕ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಂದ್ರದ ದೂರದೃಷ್ಟಿಕೋನದ ದಿಕ್ಕು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದರ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಎಲ್ಲಾ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬಿಜೆಪಿಯ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಪಾಲುದಾರರು ಮತ್ತು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳು, ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸೂಕ್ತವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸಿ ಮುಂಬರುವ 2026 ರ ಬೃಹದ್‌ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಕುರಿತು ಈಗಿನಿಂದಲೇ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಬೇಕಿದೆ.

ಆದಾಗ್ಯೂ, ಇದು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ ಇದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಗಡುವು ಅಲ್ಲ (ಎಂಭತ್ನಾಲ್ಕನೇ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಕಾಯಿದೆಯು ಮುಂದಿನ ಡಿಲಿಮಿಟೇಶನ್ 2026 ರ ನಂತರದ ಮೊದಲ ಜನಗಣತಿಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ), ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕತ್ವದ ಯೋಜನೆಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಥಾನಗಳು ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜ, ಮಾಧ್ಯಮ ಮತ್ತು ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ವಿಕಸನಗೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಇದರ ಮೂಲ ಅರ್ಥ.

ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಈಗಾಗಲೇ ದೋಷಪೂರ್ಣವಾದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಭಾಷೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಘರ್ಷಣೆಯು ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಿರುವ ವಿಷಯವಾಗಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡರೆ, ಅದು ಇಡೀ ದೇಶವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸುವು ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಬಹುದು. ಹಾಗಾಗಿ, ಈಗಲೇ ಸೂಕ್ತ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮುಂದಾಗಬಹುದಾದ ಅನಾಹುತವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಬೇಕಾದ ತುರ್ತು ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

ಆದರೆ ಇದುವರೆಗೆ ನಾಯ್ಡು ಮತ್ತು ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅವರು ಉತ್ತಮ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ನಿಯಂತ್ರಣದ ರಾಜಕೀಯ ಪತನದ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟಂತೂ ನಿಜ. ಇತರ ಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ ಕೇಂದ್ರದ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಜನತಾ ಪಕ್ಷವು ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತನ್ನ ಲಾಭಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡದಂತೆ ಸೂಕ್ತ ಚರ್ಚೆ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ತ ಸಮಯವಾಗಿದೆ.

(ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿನ ಮಾಹಿತಿ, ಆಲೋಚನೆಗಳು ಅಥವಾ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಲೇಖಕರದ್ದು ಮತ್ತು ದ ಫೆಡರಲ್‌ ಕರ್ನಾಟಕದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳನ್ನು ಅಗತ್ಯವಾಗಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವುದಿಲ್ಲ)